به گزارش لایوساینس "گروه کاری زیست‌محیطی" (EWG)، یک گروه پژوهشی مستقر در ایالت واشنگتن آمریکا و خرده‌گیر همیشگی دنیای تجارت، دریافته است که از از چهار پنجم از 1000 نوع لوسیون ضدآفتابی که این گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است، محافظت کافی در برابر نور خورشید ایجاد نمی‌کنند و همچنین حااوی مواد شیمیایی مضر هستند. به گفته ٍEWG بزرگترین تخطی‌کنندگان،تولیدکنندگان پیشگام در این حوزه مانند Coppertone، Banana Boat و Neutrogena هستند.
با وجود اینکه هر سه این سازندگان از گزارش EWG آشفته شده‌اند و درحالیکه برخی از متخصصان پوست از این گروه به خاطر اغراق‌کردن انتقاد می‌کنند، گزارش آنها بر چندین نگرانی بهداشتی طولانی‌مدت تاکید می‌کند:
کرم‌های ضدآفتاب حفاظت کافی در برابر نور خورشید ایجاد نمی‌کنند و نقش چندانی در پیشگیری از مرگبارترین شکل سرطان پوست ندارند، به عبارت دیگر تکیه‌کردن بر آنها به جای استفاده از کلاه و لباس‌های محافظت‌کنند ممکن است افراد را در معرض سرطان پوست قرار دهد، و سازمان غذا و داروی آمریکا که قرار بوده است معیارهای ایمنی برای این کرم‌ها را اعلام کند، به طور اسرارآمیزی به مجموعه‌ای از پیشنهادات که 30 سال قبل تهیه شده است، اکتفا کرده است.
نور خورشید حاوی پرتوهای ماورای بنفش است، که عمدتا به دو شکل هستند: UVA و UVB. به جز آفتابسوختگی، قرارگرفتن در معرض UVB باعث شایع‌ترین اشکال سرطان پوست، کارسینوم سلول پایه‌ای (basal cell carcinoma) که ندرتا مرگبار است و عمدتا تنها باعث بدشکلی پوست می‌شود، و کارسینوم سلول فلسی (squamous cell carcinoma) می‌شود، که ممکن است در یک درصد موارد مرگبار باشد.
A یا UVA عمیق‌تر به پوست نفوذ می‌کند و باعث چین و چروک‌های پوستی می‌شود. اما بررسی‌های اخیر نشان داده است که UVA اثرات سرطان‌زای UVB را تشدید می‌کند و خودش ممکن است باعث سرطان است.
اغلب کرم‌های ضدآفتاب تنها در برابر اشعه ماورای بنفش B یا UVB محافظت ایجاد می‌کنند و سیستم SPF که مخفف "فاکتور محافظت در برابر خورشید" Sun Protection Factor است، تنها به UVB اشاره دارد. SPF تخمینی از میزان محافظت دربرابر آفتابسوختگی ایجاد می‌کند. اگر شما پس از 30 دقیقه شروع به آفتاب‌سوخته‌شدن کنید، آنگاه به طور نظری SPF 15 به شما اجازه خواهد داد که 15 بار بیشتر زیر نور خورشید بمانید، پیش از اینکه آفتاب‌سوخته شوید.
ابزار محافظت کامل در برابر اشعه ماورای بنفش در دسترس است و هزاران سال است که مورد استفاده قرار می‌‌‌گیرد: لباس پوشیدن.
گزارش EWG یک نقطه ضعف دیگر کرم‌های ضدآفتاب را برملا می‌کند. تقریبا همه لوسیون‌های ضدآفتاب حاوی مواد شیمیایی هستند که برخلاف تصور معمول، در برابر نور خورشید تجزیه می‌شوند. در واقع از همین راه است که آنها در راه UVB را سد می‌کنند، مانند دیوار قلعه‌ای که دربرابر سنگ‌های منجنیق مقاومت می‌کند تا زمانی که فرومی‌ریزد.
EWG می‌گوید برداشت‌های مبنی بر حفاظت در همه روز، که برخی کرم‌های ضدآفتاب ادعا می‌کنند، یا حتی چندین ساعت حفاظت مضحک است، زیرا اغلب ضدآفتاب‌ها در مدتی کمتر از 15 دقیقه شروع به متلاشی‌شدن می‌کنند. تازه این تخمین بدون در نظر گرفتن عرق و مالش‌های اتفاقی است که باعث کاسته‌شدن حفاظت می‌شود.
همچنین برخی از علاقمندان به آفتاب از لایه نازکی از لوسیون در هربار استعمال استفاده می‌کند. ما فکر می‌کنیم که در برابر نور محافظت شده‌ایم؛ درحالی که تعداد بسیار اندکی از ما واقعا محافظت می‌شوند.
EWG همچنین هر لوسیون حاوی مواد مضری را که می‌تواند به سادگی به پوست نفوذ کند، مورد انتقاد شدید قرا رمی‌دهد. ماده اکسی‌بنزون که UVA را مهار می‌کند، مقصر عمده است. مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا نشان‌داده‌اند که این ماده در ادرار هرکسی که آزمایش می‌شود، یافت می‌شود.
این ماده شیمیایی می‌تواند در حضور نور خورشید، به DNA آسیب بزند. وجود اکسی‌بنزون و موادشیمیایی مشابه سرطان‌زا در کرم‌های ضدآفتاب به این دیدگاه در اقلیت انجامیده است که کرم‌های ضدآفتاب در واقع بیشتر از آنکه از سرطان پیشگیری کنند، باعث ایجاد سرطان‌های بیشتر و مرگبارتر می‌شوند. چندین بررسی کوچک نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به "ملانوم بدخیم" - مرگبارترین شکل سرطان پوست تا به حال - در میان استفاده‌کنندگان منظم از کرم‌های ضدآفتاب بوده است.
البته EWG بسیاری از فراورده‌های بر اساس روی (Zinc) را بی‌خطر می‌داند.
